Πέτυχα σήμερα κάπου την πληροφορία ότι οι απανταχού BLOGGERS θα σβήσουν και φέτος (σε συνέχεια της τρομερής περσινής επιτυχίας του εγχειρήματος) στις 28/11 τα φώτα τους για μία ώρα.
Για όσους αναγνώστες θέλουν να το επιχειρήσουν λέω το εξής: να ξέρετε ότι η πράξη σας θα είναι ΑΚΥΡΗ γιατί θα ανάψω ΟΛΑ τα φώτα του σπιτιού μου, και τα δύο πλυντήρια, aircondition KAI θέρμανση, θα βάλω χύτρες ταχύτητας και θερμοσίφωνο, βραστήρα, καφετιέρα, τηλεοράσεις και στερεοφωνικά. Θα κατεβάσω τα παλιά πορτατίφ από το πατάρι και θα βάλω και τα τρία pc και όσα άλλα μπορέσω να βρω στο ρεύμα, θα φορτίζω όλα τα κινητά του σπιτιού (και τις παλιές συσκευές!) και ούτω καθεξής.
Καταλάβετέ το επιτέλους, αυτή η ΜΙΑ ώρα δεν κάνει τίποτα, κοιμόσαστε καλύτερα μη έχοντας κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα - και όταν θα έρθει το αιολικό πάρκο ή το σύστημα βιολογικού καθαρισμού να εγκατασταθεί κοντά στο εξοχικό σας θα το τραβολογάτε στο ΣτΕ για να μη χαλάσει η θέα σας. Κλείσατε όμως τα φώτα για μία ώρα, άρα όλα καλά.
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
The 10km Distance Runner
Την ερχόμενη Κυριακή στις 8 Νοέμβρη έχει Μαραθώνιο στην κλασσική διαδρομή, όπως σίγουρα θα έχετε βαρεθεί να ακούτε όσοι ακούτε έστω και λίγο ΣΚΑΪ κατά τη διάρκεια της μέρας. Παράλληλα, έχει αγώνες πέντε (5) και δέκα (10) χιλιομέτρων και εκεί γράφτηκα, στα δέκα (10) km, παίρνοντας στο λαιμό μου κι άλλους (συγνώμη Λένα!) και θα πάω τώρα εγώ την Κυριακή και θα τρέξω υποτίθεται δέκα (10) χιλιόμετρα μέσα σε μιάμιση ώρα.
Εντάξει, το παραδέχομαι, τα κάνω λίγο τραγικά τα πράγματα, μάλλον θα βγουν τα δέκα (10) χιλιόμετρα, πιθανότατα νωρίτερα από τη μιάμιση ώρα. Το θέμα είναι το εξής: (προσπαθώ να) πηγαίνω για προπόνηση συχνά και είναι ωραία τώρα που νυχτώνει νωρίς και κάνει και λίγη δροσιά και είναι ήσυχα στο δρόμο και ακούω μουσική οπότε έφτιαξα μια συλλογή (κάπως μικρή χρονικά είναι η αλήθεια - όταν θα τρέχω τα δέκα (10) km στο χρόνο αυτής της συλλογής θα είμαι πραγματικά περήφανη για τον εαυτό μου) και σας την παραθέτω για να την ακούτε κι εσείς όταν τρέχετε (..)
01. David Bowie - John, I'm Only Dancing
02. Herman Dune - I Wish That I Could See You Soon
03. Jon Allen - Dead Man's Suit
04. Feist - My Moon My Man
05. The Beatles - I Feel Fine
06. Regina Spektor - Fidelity
07. Natalie Imbruglia - Want
08. Stellastarr* - My Coco
09. M.I.A. - Paper Planes
10. ABBA - Waterloo
11. The Gossip - Standing In The Way Of Control
12. Genesis - I Can't Dance
Κάνουμε κλικ ->εδώ<-
Σημείωση νο 1: η συλλογή είναι δική μου και ως εκ τούτου εξαιρετικά αλλοπρόσαλλη (έχει ABBA ανάμεσα σε M.I.A. και Gossip, τι άλλο να πει κανείς;)
Σημείωση νο 2: το τελευταίο κομμάτι δεν εμπίπτει στα περί αλλοπροσαλλοσύνης (!), απλά επιλέχθηκε για το στίχο "I can't dance, I can't talk" που θα είναι μία πραγματικότητα για το άτομό μου μετά τα δέκα (10) χιλιόμετρα τρέξιμο.
Εντάξει, το παραδέχομαι, τα κάνω λίγο τραγικά τα πράγματα, μάλλον θα βγουν τα δέκα (10) χιλιόμετρα, πιθανότατα νωρίτερα από τη μιάμιση ώρα. Το θέμα είναι το εξής: (προσπαθώ να) πηγαίνω για προπόνηση συχνά και είναι ωραία τώρα που νυχτώνει νωρίς και κάνει και λίγη δροσιά και είναι ήσυχα στο δρόμο και ακούω μουσική οπότε έφτιαξα μια συλλογή (κάπως μικρή χρονικά είναι η αλήθεια - όταν θα τρέχω τα δέκα (10) km στο χρόνο αυτής της συλλογής θα είμαι πραγματικά περήφανη για τον εαυτό μου) και σας την παραθέτω για να την ακούτε κι εσείς όταν τρέχετε (..)
01. David Bowie - John, I'm Only Dancing
02. Herman Dune - I Wish That I Could See You Soon
03. Jon Allen - Dead Man's Suit
04. Feist - My Moon My Man
05. The Beatles - I Feel Fine
06. Regina Spektor - Fidelity
07. Natalie Imbruglia - Want
08. Stellastarr* - My Coco
09. M.I.A. - Paper Planes
10. ABBA - Waterloo
11. The Gossip - Standing In The Way Of Control
12. Genesis - I Can't Dance
Κάνουμε κλικ ->εδώ<-
Σημείωση νο 1: η συλλογή είναι δική μου και ως εκ τούτου εξαιρετικά αλλοπρόσαλλη (έχει ABBA ανάμεσα σε M.I.A. και Gossip, τι άλλο να πει κανείς;)
Σημείωση νο 2: το τελευταίο κομμάτι δεν εμπίπτει στα περί αλλοπροσαλλοσύνης (!), απλά επιλέχθηκε για το στίχο "I can't dance, I can't talk" που θα είναι μία πραγματικότητα για το άτομό μου μετά τα δέκα (10) χιλιόμετρα τρέξιμο.
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Στον τάφο της μητέρας σου
Ποίηση δεν (πολυ)διαβάζω πια αλλά έπεσε στα χέρια μου το εξής μικρό ποιηματάκι
Στον τάφο της μητέρας σου θα πάω αργά το δείλι
να ρίξω μοσχολούλουδα, ν' ανάψω το καντήλι,
για να της πω το ευχαριστώ με μάτια βουρκωμένα
πού σ' έκανε τόσ' όμορφη, τόσο καλή για μένα!...
και μου έχει κολλήσει και δε μ'αφήνει. Το ποίημα είναι του Ι. Πολέμη.
Επίσης αύριο έχουμε παρουσίαση βιβλίου / γενέθλια σύναξη.
Αυτά τα λίγα!
Στον τάφο της μητέρας σου θα πάω αργά το δείλι
να ρίξω μοσχολούλουδα, ν' ανάψω το καντήλι,
για να της πω το ευχαριστώ με μάτια βουρκωμένα
πού σ' έκανε τόσ' όμορφη, τόσο καλή για μένα!...
και μου έχει κολλήσει και δε μ'αφήνει. Το ποίημα είναι του Ι. Πολέμη.
Επίσης αύριο έχουμε παρουσίαση βιβλίου / γενέθλια σύναξη.
Αυτά τα λίγα!
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή + Βροχή =
Είναι Κυριακή και βρέχει (έβρεχε) και αυτό είναι αρκετή αιτιολόγηση σχετικά με το γιατί ξανάρχισα να γράφω στο blog (είμαι άλλωστε ένα βήμα πριν με ονειρευτώ σε απομονωμένο σαλέ με παρέα μόνο τη γραφομηχανή μου και τις σκέψεις μου, στο σαλόνι με το τζάκι αναμμένο και ένα ποτήρι μπράντυ και μεγάλες ξύλινες βιβλιοθήκες με συρόμενη σκάλα - απλά, καθημερινά πράγματα).
Μετά από διάφορες περιπέτειες που δε μοιράστηκα και παρήλθαν τώρα και δε μοιράζονται πλέον, έφτασα αυτή την (πρώην) βροχερή Κυριακή να σκέφτομαι διάφορα πράγματα σχετικά με το μέλλον - και το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει καθένας τη ζωή του και πόσο εύκολα μπαίνουμε σε στερεότυπα και τι πάει να πει σωστή απόφαση και άλλα τέτοια απαράδεκτα, αλλά εντελώς Κυριακάτικα, πράγματα. Και καταλήγω λοιπόν εγώ, μια κοπέλα με δουλειά, σπίτι (σύντομα), με τη ζωή μου σε μία σειρά (φράση που μπορεί να με κάνει να σκοτώσω πλέον), να δηλώσω ότι ο μελαγχολικότατος Richard Hawley είναι ιδανική μουσική υπόκρουση για αυτό το απόγευμα και όταν τον ακούω να λέει "we don't need no valentines, don't need no roses, cause they just take me back in time, now you're not here", μεταφέρομαι νοερά σε εποχές που μάλλον θα με κάνουν να θέλω να παραιτηθώ, να κάνω ένα τεράστιο καταστροφικό πάρτυ στο σπιτι και να ανακατέψω τη σειρά μου τόσο ώστε να η λέξη "ανάποδα" να είναι λίγη για να περιγράψει οτιδήποτε.
Ζήτω τα μελαγχολικά, Κυριακάτικα απογεύματα.
Μετά από διάφορες περιπέτειες που δε μοιράστηκα και παρήλθαν τώρα και δε μοιράζονται πλέον, έφτασα αυτή την (πρώην) βροχερή Κυριακή να σκέφτομαι διάφορα πράγματα σχετικά με το μέλλον - και το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει καθένας τη ζωή του και πόσο εύκολα μπαίνουμε σε στερεότυπα και τι πάει να πει σωστή απόφαση και άλλα τέτοια απαράδεκτα, αλλά εντελώς Κυριακάτικα, πράγματα. Και καταλήγω λοιπόν εγώ, μια κοπέλα με δουλειά, σπίτι (σύντομα), με τη ζωή μου σε μία σειρά (φράση που μπορεί να με κάνει να σκοτώσω πλέον), να δηλώσω ότι ο μελαγχολικότατος Richard Hawley είναι ιδανική μουσική υπόκρουση για αυτό το απόγευμα και όταν τον ακούω να λέει "we don't need no valentines, don't need no roses, cause they just take me back in time, now you're not here", μεταφέρομαι νοερά σε εποχές που μάλλον θα με κάνουν να θέλω να παραιτηθώ, να κάνω ένα τεράστιο καταστροφικό πάρτυ στο σπιτι και να ανακατέψω τη σειρά μου τόσο ώστε να η λέξη "ανάποδα" να είναι λίγη για να περιγράψει οτιδήποτε.
Ζήτω τα μελαγχολικά, Κυριακάτικα απογεύματα.
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
the magic mountain
Μετά από έξι μήνες, το μακρύτερο χρονικό διάστημα που χρειάστηκα για να τελειώσω ποτέ βιβλίο, κατάφερα να διαβάσω το Μαγικό Βουνό.
Πολύ ωραίο βιβλίο, δε νομίζω ότι θα διαφωνούσε κάποιος εύκολα για την απονομή του Nobel, αλλά συνάμα εντελώς "βιβλίο Nobel", αργόσυρτο και κουραστικό. Έχει όμως μέσα περίπου 50000 διαφορετικά πράγματα οπότε ο καθένας, ο οποιοσδήποτε ειλικρινά, κάτι θα βρει να πάρει.
Αυτή τη στιγμή (το έχω πει σε πολλούς) είμαι σαν άντρας που βγαίνει από μακροχρόνια σχέση. Σκοπεύω να ΤΣΙΛΙΜΠΟΥΡΔΙΣΩ λογοτεχνικώς πριν να ξαναδεσμευτώ.
[είπε, και ξεκίνησε το Beloved της Toni Morrison, επίσης βραβευμένης με Nobel. Είμαι ντιπ μονογαμική τελικά].
Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009
counting down
Πάντα μετράω αντίστροφα για κάτι που περιμένω με ανυπομονησία με περίεργο, όχι συμβατικό τρόπο. Σκέφτομαι πχ σε ταξίδια που θέλω να τελειώσουν για να επιστρέψω (υπάρχουν και τέτοια), "δύο ύπνοι εδώ και μετά κοιμάμαι σπίτι μου". Όταν έκανα κολύμπι, ποτέ δε μετρούσα με 100στάρια η 50άρια, πάντα μετρούσα με τις 4 διαδρομές, τα 200άρια, και όταν κουραζόμουν έλεγα "σε δύο 200άρια θα περνάω από εδώ για τελευταία φορά σήμερα" κτλ.
Αυτόν τον καιρό λοιπόν μετράω τις μέρες που απομένουν μέχρι να φύγω για διακοπές με βάση το τρέξιμο. Τρέχω Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και την Παρασκευή της αναχώρησης δε θα τρέξω γιατί δεν προλαβαίνω. Άρα μένουν 3 τρεξίματα. Δεν είναι και πολύς καιρός ε;
Αυτόν τον καιρό λοιπόν μετράω τις μέρες που απομένουν μέχρι να φύγω για διακοπές με βάση το τρέξιμο. Τρέχω Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και την Παρασκευή της αναχώρησης δε θα τρέξω γιατί δεν προλαβαίνω. Άρα μένουν 3 τρεξίματα. Δεν είναι και πολύς καιρός ε;
Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009
eye problem / brain problem
Σοβαρά, ερχόμενη στη δουλειά, στο φωτεινό πίνακα που έχει στο ring της Κηφισίας και ενημερώνει για την κίνηση στην Αττική Οδό, διάβασα "Αυξημένη κυκλοφορία στην έξοδο 8 προς Χανιά". Και για να συμπληρώσω το σουρρεαλισμό αυτού του ποστ, βάζω και μία επιτυχία του Διονύση Σχοινά που άκουσα στο ραδιόφωνο το πρωΐ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)